Recenzje w jednym miejscu. Chcesz opublikować swoją recenzję? Jeżeli tak, wyślij email do naszej redakcji: kontakt@alternatywa.net.pl
"Star Wars: The Rise of Skywalker" to primaaprilisowy żart, jaki postanowił zrobić nam Disney wraz z reżyserem, J. J. Abramsem. Problem polega na tym, że do 1 kwietnia jeszcze daleko, a film już jest w kinach.
Od fanów dla fanów, czyli "Pół wieku poezji później". To produkcja stworzona wyłącznie dzięki wsparciu miłośników uniwersum Wiedźmina, więc czy warto po ten film sięgnąć?
Jestem zwolennikiem dość luźnego adaptowania tekstów kultury, tak, by zostawić spore pole do popisu dla kolejnych twórców. Jednak jako miłośnik oryginalnych przygód Ricka Deckarda daleko mi było do zachwytów nad tym, jak film Scotta próbuje podejmować tematy znane z powieści Dicka.
Jeśli nie macie problemu z ostrym, niezwykle kreatywnym, ale osadzonym w okrutnych realiach humorem, znajdziecie w "Jojo Rabbit" rezonującą na wielu płaszczyznach historię, która nie pozwoli się nudzić nawet na minutę, a której ciężko nie nagrodzić oklaskami po seansie.
Tak naprawdę bowiem najważniejszym elementem obrazu Malicka jest właśnie komunikacja między kochającymi się małżonkami, którzy z jednej strony pragną, by móc pokazać, że opierają się reżimowi, z drugiej zaś potrzebują siebie nawzajem i kochają się.
Jedną z najgorętszych premier tegorocznej, jubileuszowej edycji American Film Festival we Wrocławiu było zdecydowanie najnowsze dzieło nowozelandzkiego reżysera Taiki Waititiego - Jojo Rabbit.
Seans był dla mnie doświadczeniem całkiem przyjemnym. Zasługa leży po stronie świetnie kreowanego zdjęciami klimatu, cudownego aktorstwa i doskonale dobranej lokacji, którą chce się tylko oglądać i oglądać i która pasuje do charakteru całego dzieła.
Zaskakująca jest rozbieżność w odbiorze tejże produkcji. Opinie są podzielone i bardzo skrajne - o Bożym Ciele słucha się albo w samych superlatywach, albo jednoznacznie negatywnie. To źle, bo moim zdaniem, filmu tego nie można nazwać ani dobrym, ani złym - jest to dzieło po prostu przyzwoite.
Pierwsza część 6. sezonu przygód końskiej gwiazdy filmowej to jeszcze więcej tego, za co miliony fanów pokochało ten serial.
Byłem niezmiernie ucieszony, gdy usłyszałem, że reżyser tworzy dla Netflixa "Pralnię". Film opowiadający o Panama Papers z nieco innej perspektywy, Film twórcy, któremu zdarzyło już się robić kino zakorzenione politycznie (np. poprzez dyptyk filmów o Ernesto Guevarze).
Chwilę przed wejściem na seans najnowszego dzieła Céline Sciammy naszła mnie refleksja, że nie było jeszcze w tym roku filmu, któremu wystawiłbym maksymalną ocenę na IMDB czy Filmwebie. Jak można jednak przewidzieć, "Portret kobiety w ogniu" wprowadził w tej kwestii pewne zmiany.
Nie wiedziałem do końca czego spodziewać się po Bożym Ciele, ale dostałem dzieło kompletne, wzruszające i prowokujące do myślenia.
